Tenda

Discografía

Mayo Longo 2000

Un disco fresco, valente, con sons que van desde o pop máis actual á música tradicional máis ancestral, coa calidade e o eclecticismo que se converteron en selo persoal dos traballos do gaiteiro vigués

Descrición

Cancións

Disco popular e exquisito

Carlos Núñez regresa á escena musical co seu terceiro traballo, “Mayo Longo”, da man do produtor do momento en España, Alejo Stivel. Un disco fresco, valente, con sons que van desde o pop máis actual á música tradicional máis ancestral, coa calidade e o eclecticismo que se converteron en selo persoal dos traballos do gaiteiro vigués..

Voces de luxo

Mayo Longo” é un disco con moitas cancións, diríase que grazas ao descubrimento da moza Anabela, a nova gran voz que nos chega de Portugal da man do produtor Guilherme Inês, que presentase no seu momento a Doce Pontes. Por primeira vez nun disco de Carlos una mesma vocalista interpreta case todas as cancións e ademais acompañaralle en xira coa súa nova banda que inclúe músicos irlandeses.

Outra das sorpresas do novo disco é que Carlos mesmo se anima a compoñer por primeira vez, e encarga a letra dunha das súas cancións nada menos que ao seu amigo Roger Hodgson. A inconfundible voz e o estilo do lendario cantante de Supertramp adivíñanse con facilidade en “The Moon Says Hello”.

Carrera breve pero intensa

Este terceiro disco supón un novo e decidido paso adiante no breve pero intensa carreira dun novo artista de 28 anos que editou o seu primeiro disco non fai moito, en 1996, o xa clásico “A Irmandade dás Estrelas”, que supuxo toda unha explosión da música celta no noso país e logrou achegala ao gran público. O platino conseguido en España, con 150.000 copias vendidas, motivou a moitos gaiteiros e músicos de raíz a ampliar as súas expectativas e o número dos seus seguidores, e a que a industria se fixase neles. Con este éxito como aval, Carlos Núñez continuou a empresa de abrir camiño co segundo disco, esa aventura musical única que se chamou “Os Amores Libres”, do que vendeu 250.000 copias só en España e que lle valeu todo tipo de premios e o recoñecemento da crítica internacional.

Preparación do novo disco

O disco empezouse a xestar de xira en Xapón o nadal pasado, e aos poucos foron xurdindo pezas “on the road”: fin de ano en Barcelona, aninovo en Dublín, noite de Reyes en Nápoles, Glasgow… Ao volver a casa, para traballar tranquilo, Carlos refuxiouse nunha casiña de pedra do século XVII en San Adrián de Cobres, fronte á ría de Vigo que inspirou boa parte do disco. Pronto deuse conta de que xa tiña material dabondo listo para gravar. Acompañáronlle nese intenso mes de creación o seu infatigable irmán, Xurxo Núñez, que se revelou como un experto dos computadores e un excelente multiinstrumentista -toca todo tipo de percusións galegas e celtas, batería, teclados, guitarras…,- e, como non, o seu eterno compañeiro Pancho Álvarez, un verdadeiro histórico da música galega e o rei dos instrumentos de corda: bouzouki, guitarra, violín, mandolina, guitarra eléctrica, baixo…

Estudos e músicos

Dous meses despois xa pasaran por Dublín, Lisboa, California, Nova York, Washington, París, Londres, Madrid e Vigo, o disco estaba gravado e no camiño, uníranselles outros inseparables compañeiros de viaxe, os grandes músicos irlandeses que souberon axuntar a máis pura tradición coas sonoridades actuais: como “O” produtor de Irlanda Dónal Lunny, “A” acordeonista Sharon Shannon, “O” gaiteiro Liam Ou’Flynn, “O” baixista Eoghan Ou’Neill, “O” batería Ray Fean… así como o polifacético vocalista Liam *Ó Maonlaí dos Hothouse Flowers e o “capitán” Ronnie Drew dos históricos Dubliners.

Un disco cargado de cancións

A variedade e riqueza sonora é de novo nota característica do terceiro traballo de Carlos Núñez, un disco no que o artista de Vigo volve render tributo á lingua e literatura galegas, poñendo música a dous poemas de Rosalía de Castro, “Astros, fontes e flores” -en castelán- e “Mayo Longo” -en lingua galega- que dá nome ao disco. Os mariñeiros galegos desaparecidos no mar son lembrados na canción “Nana Choiva”, e noutro tema -ambos os escritos por vigueses-, relata a divertida visita do “Capitán Nemo” a Vigo no Nautilus, tal como conta Julio Verne na súa novela. E tamén hai espazo no disco para o pop sen complexos, “O Pozo de Arán”, na que Carlos Núñez deixa ben claro porqué é coñecido como o Jimi Hendrix da gaita.

Fiel á tradición galaica

Carlos mantense fiel ás súas raíces e coa axuda todos os amigos citados, consegue sacar á luz verdadeiros tesouros da música tradicional galega, como a “Marcha do Entrelazado de Allariz”, “A Moura”, ou o “festeiro” “Pasacorredoiras”. Ademais segue experimentando coa música máis ancestral de Galicia, uníndoa coas últimas tendencias na “Foliada dous Aires dá Terra” da man do seu amigo o compositor de vangarda e produtor Hector Zazou (Suzanne Vega, Bjork…). Revive os hoxe escasos dúos de gaitas das súas Rías Baixas na muiñeira tradicional “Vento dás Cíes”. Móstranos a cara máis soñadora da música galega co “Canto de Seitura”, ou a parte máis grandiosa coa histórica versión de “Aires de Pontevedra” gravada cunha gran banda de gaitas bretoas en París #ante moitos miles de persoas. Ademais ofrécenos a versión primitiva dese mesmo clásico da tradición galega, tocada á antiga, en forma de “Alborada”, cun instrumento único de máis de 100 anos construído polo mestre Villanueva, o primeiro dunha verdadeira dinastía de gaiteiros de Pontevedra, de cuxo repertorio se nutren varios dos cortes deste disco.

O resultado é “Mayo Longo”, equilibrio entre tradición e modernidade, ecos ancestrais e sons contemporáneos; en definitiva, unha nova xoia musical dun dos grandes artistas deste país.